Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΑΝΤΙΓΟΝΗ


 
Μέσ' στις φυλλωσιές, έσερνε τη ράχη του ο άνεμος,
κι ο  ήχος του νερού, ύμνους ανέβαζε στης Ιστορίας το ξάγναντο.
Το χέρι σου, πουλί, θυμιάτιζε το θλιβερό καθήκον!
Όλη η οδύνη, χυμένη στο μέρος της καρδιάς ,
 και στων χειλιών τη σφιγμένη επανάσταση.
Εκεί το  σώμα του νεκρού αδελφού
 των ημερών σου έκαιγε το Έαρ!
Αδράχνει ο Κρέοντας τον νόμο,
τον κάνει πέλεκυ.
Μα πώς; να φύγει εκείνη απ' την πίστη της;
Δεν δέχεται την προσβολή που ησκιάζει το τοπίο!
Στάθηκε μπρος στο εμπόδιο, που αυθαίρετο της μοιάζει
αυτό που μια άδικη δικαιοσύνη προστάζει.
Με την αξίνα του το πένθος, θρηνεί και σκάβει το ανελέητο τέλος.
Τον Πολυνείκη αποθέτει σε ολόλευκα σεντόνια  νοερά 
με άμμο  τον ραντίζει, με αγιασμό.
Σεπτή αχλύ μηνύει την Ανάσταση!
Ο Κρέων αδυσώπητος σαν θάνατος,
το σύνθημα δίνει.
Μα να!
 η Αντιγόνη της λευτεριάς,
το φως της εφτάπυλης Θήβας
με τη λιακάδα  στο μέτωπο
με την Ελλάδα στο στέρνο
βαδίζει το δρόμο,
 που  άγραφοι ορίζουν νόμοι.
Ο Αίμων, νόμος γίνεται της  μαύρης ανταπόδοσης.
Τι  συμφορά για τον Πατέρα!
Ποιό  δίκιο είν' πιό  κραταιό;

"Τη δύναμή σου Δία,
ποιός αλαζόνας άνθρωπος θα γονατίσει;
Αιώνιος δυνάστης κυβερνάς
στη λαμπερή φωτοχυσία του Ολύμπου" !!!

ΡΕΝΑ ΛΑΜΝΑΤΟΥ